Frontend

Otwierasz przeglądarkę, wpisujesz adres swojego ulubionego portalu i… jest! Czasem szybciej, czasem wolniej ale nareszcie Twoim oczom ukazuje się treść okraszona warstwą wizualną niczym te zostawiane na talerzykach w ekskluzywnych kawiarniach płatki kwiatków, listki i zastanawiający Cię sos (a przecież chciałeś tylko zjeść sernik jak człowiek).

Czy zastanawiałeś się czasem jak przebiega ten proces wymiany danych w sieci? A może jesteś programistą i „masz wrażenie, że kumasz jak to działa ale właściwie po co Ci to jak płacą Ci za 5 lat znajomości Reacta a nie jakieś tam teorie”? Poświęcając te kilka minut Twojego cennego czasu na przeczytanie tego artykułu obiecuję, że raz na zawsze zrozumiesz i będziesz w stanie odpowiedzieć na fundamentalne pytanie: co z tym HTTP?

Czy Ciebie też ogarnia niemały dreszcz, kiedy czytasz o tym, jak kolejny portal „dzieli się” z cyberprzestępcami swoją bazą danych i obawiasz się, że Twoje ściśle strzeżone hasło „Mojkotpuszek2015” (a to już drugi poziom wtajemniczenia, bo duża litera i liczby) wycieknie z racji, że używasz go od dziesięciu lat w każdym możliwym miejscu?

Nie, pewnie tak nie masz, ale tydzień w tydzień próbujesz przemówić do rozsądku członkom swojej rodziny, żeby przestali tak robić i nie upierali się, że wygrali w tym tygodniu już siódmego iPhone w loterii z pop-upu.

W dzisiejszych czasach zbudowanie prostej aplikacji wymaga poświęcenia kilku godzin na obejrzenie poradnika popularnego youtubera lub użycie gotowego szablonu z GitHub’a i dorzucenie co nam trzeba. Niestety wraz ze wzrostem kompleksowości naszej aplikacji coraz częściej pozostajemy w tym samym modelu myślowym i podczas implementacji wybieramy drogę na skróty, co nie rzadko niesie za sobą opłakane skutki. Jak temu zapobiec?